Vreemde advertentie

Mijn oog viel gisteren in het Eindhovens Dagblad op de hiernaast staande advertentie, eentje die nogal wat vragen opriep. De advertentie blijkt afkomstig van een Italiaans all-in restaurant in V. De website vertelt dat de keuken staat voor ´eenvoud, versheid en eerlijkheid´, en je er voor een bedrag van €21,50 p.p eten zoveel je wilt. Bovendien wordt aangeraden om de avond te beginnen aan de ´opvallende bar´ met een glaasje Prosecco.

Omdat ik mijn nieuwsgierigheid nu eenmaal moeilijk kan bedwingen, heb ik het restaurant een mailtje gestuurd met daarin de vraag of ze bereid zijn mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Want welk restaurant gaat er nu actief op zoek naar een kokkin die de pensioengerechtigde leeftijd al ruimschoots heeft overschreden en verwacht daarbij ook nog dat die ´oudere jongere´ de energie over heeft op ruim 60 (!) uur in de week te werken?

Gezien de website vermoed ik dat we hier te maken hebben met een beginnend restaurant, zo staat de website nog bol van de spelfouten en ook klopt het emailadres niet, maar dat neemt niet weg dat ik initiatieven voor een nieuw restaurant met Italiaanse keuken altijd van harte toejuich! Ik ben er dol op en vooral al er gebruik wordt gemaakt van verse, eerlijke en eenvoudige ingrediënten. Van dergelijke restaurants kun je er namelijk nooit genoeg hebben, en ik zal er ook zeker binnenkort eens langs rijden om te zien hoe e.e.a. eruit ziet en of de eerste indruk voldoende uitnodigt om de stap over de drempel te maken.
Intussen wacht ik af of, en op welke manier, men bereid is om mijn vragen te beantwoorden. Ik zal dat antwoord op z´n vroegst pas zondagavond lezen, want ik vertrek zo richting Frankrijk voor een hernieuwde kennismaking met een andere exponent van de Italiaanse keuken. Dit weekend vind er namelijk een soort reünie plaats, met helaas slechts 4 deelnemers dit keer, van een periode uit mijn leven waaraan ik zéér prettige herinneringen bewaar.

Ruim 15 jaar geleden waren een aantal van mijn beste vrienden en vriendinnen betrokken bij de opstart en opening van dat grote pretpark in de buurt van Parijs. Ze woonden grotendeels tezamen in een huisje in een heel klein Frans dorpje, zo´n 20 km vanaf het pretpark, en dat huisje vormde gedurende enige tijd een warme en zéér welkome bestemming voor de weekenden. Als ik op vrijdag klaar was met werken ging de reis vaak niet naar huis, maar steeds vaker naar Frankrijk, om pas laat op zondag weer terug te keren. Heerlijke weekenden waren dat, en ook de keren dat we met een grote groep daar Kerst vierden staan me nog vers in het geheugen.
Omdat een mens ook wat moet eten werd regelmatig de pizzeria in het naburige Crécy-la- Chapelle bezocht, waar Angelo de traditionele Italiaanse gastvrijheid hoog in het vaandel heeft en op zijn houtvuur de heerlijkste pizza´s weet te bereiden. Nu, ruim 15 jaar later dus, hebben we met vier mannen weer dáár afgesproken om zo´n overheerlijk ´Pizza di Angelo´ te nuttigen en ongetwijfeld weer, besprenkeld met het nodige geestrijke vocht, hopen oude en dierbare herinneringen op te halen. ´D´Olle Grieze´ (mijn grijze 2CV) is er weer helemaal klaar voor en ook ik heb er zin in.

Bon Voyage en wordt vervolgd!

12-09-08