Lik-Op-Stuk

Met stijgende verbazing heb ik de afgelopen dagen de woordenwisseling gevolgd tussen premier Balkenende en Geert Wilders, waarbij de eerste de laatste verweet een hele bevolkingsgroep te discrimineren door hen apart te benoemen, en daarmee buiten te sluiten.
In mijn gevoel is het echter de reljeugd zèlf die zich door hun gedrag buiten de maatschappij plaatsen, ongeacht of het hier nu gaat om Marokkanen, Friezen, Limburgers, Tukkers of Belgen.
Verbazing wekt ook de bagatellisering door zowel de overheid, de politie als de burgemeester van Gouda. Zij leven blijkbaar nog in de veronderstelling dat we in een tijd leven van ´pappen en nathouden´, waarna het probleem vanzelf ophoudt te bestaan. Maar de geschiedenis heeft ons inmiddels geleerd dat zulks nu eenmaal niet erg waarschijnlijk is. Toch blijven gezagsdragers, of in ieder geval zij die daarvoor door zouden moeten gaan, een afwachtende houding aannemen en de situatie bagatelliseren, waardoor de uiteindelijke prijs betaald wordt door de goedwillende burgers uit de betrokken buurten. Zij zijn het tenslotte die worden afgeranseld, weggepest, bespuugd en geterroriseerd, terwijl de politie er bij staat en niet of nauwelijks ingrijpt.
Mijn geduld begint intussen echter vreselijk op te raken. Voor mij mag een ieder die zich schuldig maakt aan geweldsdelicten, vernielingen of andere vormen van ernstig antisociaal gedrag, keihard worden aangepakt. Zeker als er sprake is van herhaling en ernstige schade aan lijf of goed. Mensen die zich moedwillig schuldig maken aan dergelijk asociaal gedrag dienen daarvan ook onverkort de rekening gepresenteerd te krijgen, en die ook tot op de laatste cent te voldoen. Wil je een bushokje slopen? Prima, dat kost je dan een paar duizend euro. Geen geld? Dan verkopen we je scooter, je gsm en je stereo installatie en komen elke week aan je deur kloppen tot het volledige bedrag is betaald. Bedreig je iemand of pleeg je een roofoverval? Dan ga je achter slot en grendel en mag je daarna de schade, zowel de fysieke als de psychische schade voor de betrokkenen, alsnog voldoen.

Er zullen in de samenleving veel mensen zijn die een dergelijke zienswijze niet delen. Zij zullen wijzen op sociale factoren, de verantwoordelijkheid van ouders en van scholen, en zeggen dat betrokkenen het toch al zo moeilijk hebben. Maar hoe moeilijk je jeugd ook mag zijn verlopen, en die van mij was bepaald ook niet vlekkeloos, een dergelijke moeilijke start geeft je nog geen rechten om je kwaadheid dan maar op onschuldige derden af te reageren, of om te zetten in dergelijk gedrag. In een maatschappij als de onze moet je, net als de overgrote meerderheid, gewoon aan de slag als je iets wilt bereiken of graag iets wilt kunnen kopen. Geen werk zeg je? Onzin! Er is genoeg te doen in de maatschappij. Wellicht sluiten de werktijden niet helemaal aan bij wat je graag zou willen, moet je lange uren maken of is het salaris niet gelijk dat van een bankdirecteur? Jammer dan! Dan duurt het allemaal maar wat langer. Je zult je tenslotte vroeger of later gewoon aan moeten passen, en hoe eerder je dat door hebt, hoe beter het voor jezelf en voor de maatschappij is. Door de juiste keuzes te maken, en een beetje hulp hier en daar, is er echt wel een uitweg te vinden. Daarmee wordt je weliswaar niet de grote held van de buurt, maar slaag je er wel in iets van je eigen leven te maken.
Voor hen die echt maling hebben aan alles en iedereen, en hun eigen belangen stelselmatig boven die van een ander blijven stellen is er maar één remedie: keihard optreden. En van mij mag dat echt keihard zijn. Hou je oom agent urenlang bezig om je zoveelste inbraak in het systeem te kloppen? Prima, dat is dan weer een paar honderd euro extra op je rekening, tot op de laatste cent af te betalen alstublieft. Volgens mij help een dergelijke aanpak veel beter dan welke andere manier dan ook, vooral voor hen die er blijk van hebben gegeven uitermate hardleers te zijn. Je kunt juist hen niet harder treffen dan waar het echt pijn doet, in hun portemonnee.

21-09-08