´De mate van iemands creativiteit is af te lezen aan de manier waarop hij, of zij, zijn problemen oplost.´ Het zal inmiddels zo´n vijfentwintig jaar geleden zijn dat ik die stelling hoorde verkondigen, en op de een of andere manier is hij blijven hangen. En wel op zo´n manier dat ik het heerlijk vind om te kijken hoe mensen hun alledaagse problemen oplossen. Ook dit weekend waren er weer voldoende kansen om zulks te observeren.
Mijn liefste en ik waren dit weekend in Alkmaar om de 50e verjaardag van een goede vriend en collega te vieren. En daar we vrijdags al om 18.00 werden verwacht, was besloten om gelijk maar een hotel te boeken en er een heel weekend van te maken.
Vrijdags waren we op tijd in Alkmaar en belden, na te hebben ingecheckt, een taxi om ons naar de kade te laten brengen waar de boot op ons zou liggen te wachten. Maar waar je van een taxichauffeur zou mogen verwachten dat die zijn stad kent, wij troffen er eentje met een wat minder parate kennis. Ergens middenin het centrum besloot hij toch maar de stratengids te raadplegen om de juiste plek te vinden waar we heen moesten. Er is namelijk een groot verschil tussen de Voorstraat en Voormeer, vooral als je een boot zoekt. Hij was echter wel zo verstandig om ons, bij het uiteindelijke eindpunt, niet het hele bedrag te vragen dat de meter aangaf.
Op zaterdagmiddag stond een High Tea op het programma in een van de mooiste zaken van de stad, het ´Hof van Alkmaar´. Het adres was zonder al te veel moeite te vinden en we meldden ons iets te vroeg aan de bar van het etablissement. Daar bleek al snel dat de reservering weliswaar was doorgekomen, maar dat het hotel voor ons gereserveerd had in het gedeelte voor niet-rokers, terwijl we in het hotel toch heel duidelijk om een kamer voor rokers hadden gevraagd. Vreemd! Maar de jonge dame die ons ontving loste het snel en eenvoudig op: we konden aan de bar plaatsnemen in het rokersgedeelte en met al het heerlijks dat vervolgens werd aangerukt was het iets mindere zitcomfort een verwaarloosbaar offer. Bovendien bood de plaats aan de bar een vrij uitzicht op de open keuken en de uitgifte, waardoor ook, weliswaar onbedoeld, voor het live entertainment werd gezorgd.
´s Avonds was er door mijn liefste een tafeltje gereserveerd voor een heerlijk etentje bij ´Het Gulden Vlies´ ter ere van mijn eigen verjaardag, óók op vrijdag. Het restaurant bleek aan een straat te liggen die was afgesloten door zo´n paal die alleen voor bewoners met een pasje in de grond wenst te verdwijnen. Voor de rest van het verkeer is het gesloten gebied en dien je dus een paar meter te wandelen. Duizend excuses van de taximeneer, dat wel. Bij binnenkomst bleek het restaurant niet op de hoogte van onze komst, ondanks de reserveringsbevestiging die we via de elektronische post hadden ontvangen en in uitgeprinte vorm bij ons hadden. Maar ook hier werd e.e.a. snel opgelost. Na een paar minuten aan de bar konden we al aan tafel voor een voortreffelijk diner. Alleen jammer dat die twee drankjes aan de bar toch hun weg op de rekening hadden gevonden.
En dan ben je maandag weer thuis en liggen de kranten weer op de mat. Terug in de harde wereld van de realiteit. En oorspronkelijk was ik helemaal niet van plan om over afgelopen weekend te schrijven, maar een tweetal berichtjes in de ochtendkranten brachten ze toch weer naar boven. Het ene was een berichtje over het Kabinetsplan voor een zoveelste nieuwe belasting, ´Betalen voor biodiversiteit´ dit keer. Als je dus ergens een probleem constateert verzin je subiet een nieuwe belasting, en voilá, het probleem is opgelost! Het getuigt wederom niet van heel veel realiteitszin, noch van enige creativiteit van de betrokken ambtenaren.
Het andere berichtje betrof het overlijden van kardinaal Alfonso Lopez Trujillo op 72-jarige leeftijd. Deze Colombiaanse geestelijke was hoofd van de pauselijke raad voor het gezin, en een fervent en verklaard tegenstander van zowel de pil als het gebruik van condooms. Hij vergeleek het gebruik van de pil zelfs met ´chemische oorlogsvoering´ en stelde dat het gebruik van condooms niet helpt tegen de ziekte hiv/aids. Als ik dat soort berichtjes lees komt altijd een uitspraak van de legendarische Wim Kan naar boven: ´Als je de sport niet beoefend, moet je je ook niet met de spelregels bemoeien!´ Maar deze kerkleider bewijst maar weer eens al te zeer dat er in deze wereld nog tal van invloedrijke personen zijn die een probleem gewoon denken te kunnen oplossen door het glashard te ontkennen. En dat is een manier ja, maar zeker niet MIJN manier. Zou het aan mij liggen dat de spellingscontrole de naam van de kardinaal heldhaftig wil veranderen in druiloor?
21-04-08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten