donderdag 17 januari 2008

Lichtgevende varkens en zo....

De wetenschap staat tegenwoordig voor niets meer. Chinese wetenschappers zijn er in geslaagd om lichtgevende biggetjes te produceren, zo lieten ze onlangs weten. De moeder van deze biggetjes werd in 2006 geboren na een succesvolle injectie met fluorescerende proteïne. En nu heeft ze afgelopen maandag haar lichtgevende eigenschappen dus doorgegeven aan twee van haar elf biggetjes. Doel van al dat genetisch gemanipuleer is om een varken te produceren, waarvan de organen straks ook voor mensen gebruikt kunnen worden. Een wandelend transplantatiefabriekje dus.
Nu is er al jarenlang een heftige discussie gaande over het wel of niet gebruiken van dierlijke organen voor transplantatie in mensen. Vooral mensen met ethische en religieuze bezwaren staan lijnrecht tegenover elkaar en laten, met enige regelmaat, van zich horen. Voor mij is de keus niet zo moeilijk. Als het ooit zo ver komt dat ik die zou moeten maken tenminste. Voor mij zou het een zegen zijn, een triomf van de wetenschap. Voor mij spelen die morele bezwaren namelijk niet zozeer. Het is weliswaar zo dat deze varkens speciaal voor dit doel gefokt worden, maar dat geldt net zo goed voor varkens die voor de consumptie bestemd zijn. En ik zou mijn karbonaadje, mijn spare ribs en mijn fuèt bij de borrel toch absoluut niet willen missen. Ik zou erg blij zijn als mijn leven verlengd, of zelfs gered, zou kunnen worden door het beschikbaar zijn van dit soort technologie. Ik zou echter wel graag zien dat e.e.a. op een zo varkens-vriendelijk mogelijke manier gaat. Zo hypocriet ben ik dan ook nog wel weer. Niet dat de techniek trouwens vanaf morgen beschikbaar is, maar met dit succes is weer een grote stap gezet naar het uiteindelijke doel. Babi Pangang die je ook in het donker kunt vinden…heerlijk!
Maar ook elders hebben wetenschappers ons een grote dienst bewezen. Duitse onderzoekers van de Universiteit van Heidelberg hebben namelijk ontdekt wie de vrouw is die Leonardo da Vinci geportretteerd heeft op zijn wereldberoemde schilderij, de Mona Lisa. Zij claimen dat het Lisa del Giacondo is, de vrouw van een rijke Florentijnse handelaar uit de 16e eeuw, en zeggen dit te kunnen bewijzen met behulp van een aantekening van een Florentijnse ambtenaar uit 1503, ontdekt door Armin Schlechter, een historicus en manuscriptspecialist. Na eeuwenlange speculatie is dus eindelijk het ´geheim´ontsluierd. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant het zoveelste bewijs van het genie van Leonardo da Vinci. Weinig andere schilderijen hebben namelijk de gemoederen zo lang en zo intensief bezig gehouden als de ´Mona Lisa´. Er zijn ook talloze theorieën en verhandelingen over geschreven. Die varieerden van ´Het is zijn minnares!´ tot ´Het is zijn moeder!´ en er waren zelfs mensen die beweerden dat het een zelfportret van de meester zelf was. Die laatste vond ik altijd de meest aansprekende. Als je namelijk het gezicht op het schilderij precies door midden deelt en de ene helft, in spiegelbeeld, aan de andere helft plakt, dan lijkt het portret weer sprekend op dat van Leonardo zelf. Maar hoe het ook zij, dat Leonardo een zeer begaafd mens was wisten we al. Dat doet weinig af aan de klasse en de mystiek van de werken die hij ons heeft nagelaten. Wie eenmaal de David in het echt heeft gezien, of de Pietá, weet wat ik bedoel. Jaren geleden heb ik, omdat ik vond dat ik dat toch echt eens moest doen in het kader van mijn zielenheil, een bezoek gebracht aan het Louvre, de huidige verblijfplaats van de Mona Lisa. Maar het doek slaagde er niet echt in me te beroeren. Het bleek een stuk kleiner dan ik dacht en was ook nog eens verborgen achter een dikke, reusachtige glasplaat. Ik doe het hem absoluut niet na, maar soms begrijp ik echt niet wat de fascinatie van zoveel mensen is met zo´n klein schilderijtje. Toch weer een ernstig gebrek in mijn kunstzinnige vorming en / of opvoeding ben ik bang.

17-01-08

Geen opmerkingen: