donderdag 17 januari 2008

Anti Rook Gestapo

Afgelopen zaterdag waren mijn liefste en ik allebei niet in de stemming om te koken en besloten derhalve om ergens een hapje te gaan eten. We kwamen terecht in ´De Blauwe Lotus´ aan de Limburglaan, niet al ver van hier, in Eindhoven. Een etablissement waar we al heel vaak langs waren gereden maar nog nooit een bezoek aan hadden gebracht. We werden allervriendelijkst en hartelijk ontvangen en, ondanks het feit dat we niet hadden gereserveerd, waren we meer dan welkom. Eenmaal gezeten aan tafel en voorzien van een apéro, vroeg ik of er in dit restaurant nog gerookt mocht worden, want ik zag nergens asbakken staan. Dat bleek te mogen, maar er werd wel verzocht om geen sigaren te gaan roken en rekening te houden met de overige gasten. Dat is absoluut geen probleem en, daar we op dat moment de enigste gasten waren, staken we beiden op. Nog geen twee halen later komt een ouder echtpaar binnen dat, net als wij, niet gereserveerd heeft. Zij krijgen ook een warm welkom en daarna krijgen ze de tafel naast de onze toegewezen. De dame van het stel echter vraagt, op een toon en niveau dat wij het ook zonder problemen kunnen verstaan, of ze niet een andere tafel kunnen krijgen omdat er aan ´die andere tafel zo stevig gerookt wordt´. De gastheer legt uit dat de andere tafels allemaal gereserveerd zijn en dat een andere tafel dus niet tot de mogelijkheden behoort. Deze mevrouw hoort het enigszins gepikeerd aan en vraag dan met een wederom iets te hoog volume of er eigenlijk nog wel gerookt mag worden in restaurants. Ja mevrouw, dat mag! Nog tot 1 juli.
Over de service, de vriendelijke en uiterst voorkomende bejegening, het gebodene dat werkelijk heerlijk te noemen was en de ambiance heb ik niets dan goede woorden over. Ook over het feit dat de gastheer het nodig vond zich achteraf voor zijn andere gasten te verontschuldigen. Maar feitelijk ging het daar niet om. We gaan zeker een keertje terug vòòr 1 juli. Maar wat ons het meest stak is de manier waarop deze mevrouw haar standpunt duidelijk wilde maken. We waren nét binnen en hadden net opgestoken. Als deze mevrouw ons had aangesproken en ons vriendelijk gevraagd had om enigszins rekening te willen houden met het feit dat zij niet rookt, dan hadden we dat zonder problemen gedaan. Ik vermoed echter dat zij zelf inmiddels gestopt is met roken en daarna automatisch toegetreden is tot de Anti Rook Gestapo, dat zijn tenslotte de fanatiekste. Helaas deed ze het niet en verkoos zich ernstig te laten kennen als het onwelluidende en bitchy kreng dat ze ongetwijfeld is. De ogen van haar tafelgenoot, waarschijnlijk haar echtgenoot maar dat hoop ik niet voor hem, spraken wat dat betreft boekdelen. Maar goed, als rokers zijn wij de nieuwe paria´s van de 21e eeuw. Op zich is daar best mee te leven, maar je kunt het ook overdrijven. Ik hou tenslotte ook mijn mond als mijn neus wordt gebombardeerd door grote walmen van het een of andere ´ik-ben-een-oud-wijf-zonder-man-en-daarom-ben-ik-desperaat-en-boos-op-de-hele-wereld´ parfum dat zo regelmatig mijn neusgaten teistert. Ook schop ik andermans rondrennende en schreeuwende kindertjes niet onder het tapijt of onder de plavuizen. Al naar gelang van waar ik ben. Nee, ik ben helaas wel opgevoed en probeer het principe te prediken èn te leven van ´leven en laten leven´, maar soms wordt mijn geduld en gevoel van naastenliefde ernstig op de proef gesteld. Ik mag dan groot zijn en ongetwijfeld, voor wie mij niet kent, wat intimiderend overkomen, maar ik ben de ergste niet. Ik ben eigenlijk best aardig en makkelijk in de omgang…al zeg ik het zelf. Als je me, in alle redelijkheid, iets vraagt zal ik altijd mijn best doen om eraan gehoor te geven. Reageer je eigen rotte leven echter niet op mij af. Dat jij er klaarblijkelijk een zooitje van hebt gemaakt is tenslotte mijn schuld niet. En als het wél mijn schuld zou zijn geweest heb je het hoogst waarschijnlijk dik verdiend ook! We zijn met z´n allen veroordeeld om samen op deze aardkloot te leven. En dat gaat nou eenmaal het beste als we elkaar een klein beetje ruimte en rust gunnen. Niet jij alles en ik niets. Dat werkt niet en is geen manier van doen. Spreek een ander eens aan en wellicht wordt je nog eens verrast door de reactie.

17-01-08 II

Geen opmerkingen: