We kunnen met onze intenties de wereld beïnvloeden! Goh, spannend! Maar of het echt zo werkt betwijfel ik toch wel ten zeerste. Ik weet ook wel dat de wereld iets anders in elkaar steekt dat Newton ons wilde doen geloven. Ook het aloude scheppingsverhaal mist, hier en daar, een aantal kritieke elementen. De ‘waarheid’(of de ‘werkelijkheid’ zo je wilt) zal wel weer ergens in het midden liggen.
In het nieuwe boek van onderzoeksjournaliste Lynne McTaggart, ‘Het Intentie Experiment’, beweert ze dat een groep mensen met hun intentie wereldproblemen zouden moeten kunnen oplossen. Een interessant gegeven. Dat alles en iedereen op deze wereld, op de een of andere manier, met elkaar in verbinding staat lijkt me een onontkoombare conclusie. En daaruit volgt dat iedere handeling die een mens doet DUS gevolgen heeft voor de rest. Daar hoef je niet eens zo héél lang voor op school te hebben gezeten. En dat goede intenties een verandering teweeg kunnen brengen is ook niet bepaald nieuw. Maar met alleen intenties ben je er niet. ‘De weg naar de Hel is geplaveid met goede intenties’ was een gezegde dat mijn grootvader vaak bezigde. Een wijs man, mijn grootvader. Nee, er is beduidend méér nodig. En één van die zaken die vaak ontbreken is oprechte interesse en de wil om iets van een ander te leren.
Zo vaak zie ik twee mensen die er samen niet uitkomen omdat ze elkaar benaderen vanuit hun eigen loopgraaf. Men is vanaf het begin niet bereid om over de rand te kijken, bang als ze zijn om wellicht iets te zien dat hun vertrouwde wereldje overhoop haalt. Voor mij oefenen die nieuwe horizonten juist een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Ik wil juist graag weten wat er verderop gebeurt en hoe anderen iets doen of ergens over denken. Dat maakt reizen juist zo interessant. Want overal waar je komt, en daar hoef je echt geen wereldreis voor te maken, zijn er nieuwe invalshoeken te vinden en zijn er mensen met hun eigen verhaal. En juist de tijd nemen om met andere mensen te praten, het liefst tijdens een diner, is een geweldige mogelijkheid je blik te verruimen. En vaak blijkt dan dat mensen helemaal niet zo verschillend zijn als ze vooraf wel dachten. En ik denk dan ook dat daar, juist daar, een deel van de verklaring ligt waarom zoveel mensen huiverig zijn om met andere mensen en culturen in aanraking te komen. Want onbekend maakt onbemind, zoals we allemaal weten, en bovendien is het vanuit die onkunde zo veel makkelijker die ander de schuld te geven van alles wat in het leven maar misgaat. Probleem is, dat áls je moeite doet om je te verplaatsen in die ander, niet meer zo makkelijk met een vinger kan wijzen. Dan word je pijnlijk bewust dat bij elke wijzende vinger, er minimaal drie in jouw richting wijzen. En toegeven dat er aan je eigen kant soms dingen ook niet kloppen is moeilijk. Tuurlijk is dat moeilijk, maar zonder een beweging naar elkaar toe veranderd er nooit iets. Dan blijven we, om in het loopgraven-voorbeeld te blijven, steken in een soort statische vorm van schaakmat, waarbij we elkaar over en weer wel blijven bestoken maar elkaar toch niet raken. Of we graven onzelf alleen maar dieper in, waardoor toenadering zoeken steeds moeilijker en, op den duur, zelfs helemaal onmogelijk wordt. En dat is eeuwig zonde. Want we kunnen niet zonder elkaar, hoe graag we dat soms ook (denken te) willen. De mens is geen solitair wezen tenslotte. Hij heeft het gezelschap van zijn soortgenoten nodig. Voor zowel zijn veiligheid, voor zijn voedselvoorziening én voor zijn geestelijke gezondheid. Daar ontkomt niemand aan. En mocht ooit blijken dat wij mensen, door samen alleen maar de intentie te hebben, de grote problemen die onze wereld kent kunnen oplossen, mógen we niet stil blijven zitten. Dat kunnen we niet maken. Tegenover onszelf niet en zeker niet tegenover onze kinderen. Bovendien weet ik dat het eens kennismaken met een ander, écht kennis maken met een ander, soms tot hele mooie dingen kan leiden. Tot kennis, inzicht en zelfs vriendschap. Ja, zelfs vriendschap. En voor vrienden maakt het namelijk helemaal niet uit wie die ander is en hoe die eruit ziet. Voor echte vrienden ben je goed, precies zoals je bent. En naar dat gevoel zijn we tenslotte allemaal op zoek.
10-12-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten