Splijtzwam

Splijtzwam

Volgens het woordenboek is een splijtzwam ´iets dat verdeeldheid veroorzaakt´, en in onze huidige maatschappij is er slechts één ding dat, als geen ander, leidt tot verdeeldheid: geld.
Geld, of de behoefte eraan, is als geen ander in staat om een schier onoverbrugbare kloof te slaan tussen de ´haves´, de ´have nots´ en de ´never enoughs´. Ook families en vriendschappen kunnen tot in lengte der dagen lijden onder de ruzies die ontstaan zijn naar aanleiding van een erfenis of, zoals recent, een beloning. Geld brengt nu eenmaal het beste, òf het allerslechtste in mensen naar boven.
Twee vriendinnen van de Bredase vrouw die afgelopen zaterdag de politie belde nadat ze een ontsnapte tbs´er in de binnenstad hadden herkend, doen hun beklag in de krant. Het Openbaar Ministerie had namelijk, voor tips die tot opsporing van deze tbs´er zouden leiden, een beloning van 20.000 euro uitgeloofd, en nu wil de 112-belster dit bedrag niet delen met haar vriendinnen. Tot groot ongenoegen vaan deze dames want, zo verklaarden ze, ´Wij herkenden hem òòk!´. Het OM laat intussen weten de zaak te zullen onderzoeken.
Ook in de meeste families zijn genoeg verhalen te vinden van verdeeldheid, of erger, die veroorzaakt wordt door een te verwachten erfenis. Soms zelfs nog vòòr oma Hemelen gaat vliegen de familieleden elkaar al in de haren om de erfenis. Talrijk zijn ook de verhalen dat kinderen en kleinkinderen die, na jarenlang nauwelijks naar oma hebben omgekeken omdat ze het zo ´druk´ hadden, tegen het levenseinde opeens weer op de stoep staan om vooral maar bij oma in een goed blaadje te komen zodat ze zeker ook in het testament genoemd, èn bedeeld, zullen worden. Er worden zelfs al ver van tevoren stickertjes geplakt op oma´s bezittingen zodat overduidelijk is wie zich welk erfstuk wenst toe te bedelen. Het ongeduldig wachten is dan nog slechts op oma´s daadwerkelijk verscheiden.
Zulke verhalen stemmen mij, onveranderd, ontzettend triest. Het lijkt wel alsof alles draait om geld tegenwoordig. Elke intermenselijke relatie teruggebracht tot een kille rekensom waarbij de oudste deelnemer steevast de verliezer is, al dan niet kunstmatig ´een handje geholpen´. Begrijp me goed, ik begrijp commercie als geen ander en ik gedij prima in een omgeving waar geld moet worden verdiend. Toch zou daar, al is het maar op basis van goed fatsoen, een grens aan moeten zitten. Er is namelijk een immens verschil tussen een ´gezond financieel klimaat´ en een ´overweldigende graaicultuur´. Opvallend is het bij die laatste vooral dat de PvdA, die toch een zekere solidariteit in haar vaandel draagt, juist uitblinkt in het ´grote graaien´. Weliswaar onder het mom van ´een betere verdeling van gelden´, maar nooit zijn, in een periode van economische voorspoed, de lasten zó dramatisch gestegen als nu met een PvdA in de regering. Het lijkt verdomme zo langzamerhand wel een wedstrijdje te worden tussen regering en de top van het Nederlandse bedrijfsleven wie zich het meest schaamteloos kan verrijken. En, in mijn opinie, is de regering voorlopig koploper in die strijd. Niet zo zeer in absolute bedragen, ook al zullen ze daar elkaar niet zoveel ontlopen, maar zeker op gebied van creativiteit. Zo´n actie van belasting heffen op aangespoelde bananen is echt meesterlijk! Zoiets bedenkt je namelijk niet. Als ik, als stukjes-schrijver op mijn eigen Blog, een dergelijk idee plan zou lanceren, dan zouden de spaarzame lezers zich bulderend van het lachen ter aarde storten. Woutertje echter, dóet het gewoon. Een meesterzet!
Verdrietig, ernstig verdrietig zelfs, wordt ik als gewone mensen het slachtoffer worden van de alsmaar toenemende geldhonger. Als gezond draaiende bedrijven bijvoorbeeld worden gesloten, en de productie wordt overgeplaatst naar elders, omdat er dan een ´beter rendement´ kan worden behaald voor de aandeelhouders. Duh…! ´Hierdoor krijg ik aan het eind van het jaar een vettere bonus!´ zul je bedoelen. En je had het al zo slecht…NOT! Ik zal, tot slot, maar weer eens een cliché in de groep gooien. Het vervelende van cliché´s is echter dat ze één nadeel hebben, en dat is dat ze doorgaans zo vreselijk wáár zijn. Geld maakt namelijk écht niet gelukkig, maar helemaal géén geld (meer) hebben, bepaald ook niet. En daar gaat het in dit land tot steeds meer naar toe. En dàt kan toch nooit de bedoeling zijn?

20-11-07