Als je te maken hebt met medici hoor je af en toe van die termen die redelijk uniek zijn. Vandaag is aan dat repertoire, na de onvergetelijke ´niet echo-geniek in de bovenbuik´ de term ´onverantwoord been´ toegevoegd. Eentje die ik niet snel zal vergeten.
Mijn liefste is een week of vijf geleden op haar werk, nogal onelegant, van de trap naar beneden gestuiterd en heeft daarbij een aantal verwondingen aan haar onderbeen opgelopen. Haar knie lag open en op haar scheenbeen waren een behoorlijk aantal schaafplekken te zien. Maar om de een of andere reden wilde die schaafplekken op haar scheenbeen niet echt goed genezen en was het hele gebied rood en pijnlijk, dus vanmorgen maar een afspraak met de huisarts gemaakt. En, omdat maandag onze welverdiende en langverwachte vakantie begint, wilden we toch zekerheid hebben.
Het was druk in de wachtkamer en het werd al snel duidelijk dat het programma van de dokter nogal achterop liep en dat we nog wel even zouden moeten wachten. Ongeveer een uur later dan gepland waren we aan de beurt en kon dokter C. het zere been bekijken. Hopend op een reactie in de trant van ´ Stel je niet aan, dat gaat vanzelf wel over!´ werden we teleurgesteld. In plaats daarvan verscheen er een bezorgde frons in het dokterlijk voorhoofd en begon een verhaal dat er in het kort op neer kwam dat mijn liefste wel op vakantie kon willen maar dat daar niets van in kwam en dat zon en zwemmen in de zee al helemaal uit den boze zou zijn. Hij vond het maar een zéér ´onverantwoord been´ en wilde ons het liefst meteen doorsturen naar de EHBO om een chirurg ernaar te laten kijken. Er moest waarschijnlijk gesneden gaan worden want hij vermoedde een sluimerend abces. Met grote kraters en intensieve wondverzorging als gevolg. En ja, wat doe je dan? (Ik zag mijn liefste al helemaal, mèt lange broek en heftig ongelukkig onder een parasol zitten..) Dan knik je braaf en ga je dus door naar de EHBO. Er werd telefonisch contact gelegd met Dr. P, ons inmiddels méér dan welbekend maar tegelijkertijd een zeer beminnelijk en sympathiek medicus, en laat die vandaag nou toevallig dienst op de EHBO hebben! Een afspraak was dus zo gemaakt en konden we langskomen voor de gewenste ´expert opinion´. En daar zit je dan. Na alles wat er de afgelopen jaren gebeurd is en na zo lang naar deze vakantie te hebben uitgekeken en ernaar te hebben toegeleefd zou zoiets op het allerlaatste moment nog ernstig roet in het eten kunnen gaan gooien! Gelukkig zijn we na alle diagnoses van de afgelopen jaren niet zo heel snel meer van slag te brengen en toch wat lacherig over deze nieuwe term in onze vocabulaire van ´onverantwoord been´ togen we richting het ziekenhuis. Het heeft tenslotte pas zin je druk te maken als je een definitieve diagnose hebt en zover was het nog niet, nog lang niet zelfs.
Op de EHBO was men al uitgebreid op de hoogte van onze komst en werden we snel en vakkundig te woord gestaan. Eenmaal apart in een kamertje begint dan doorgaans het lange wachten maar dat viel deze middag gelukkigerwijs alleszins mee. Tot onze grote opluchting waren zowel de co-assistent als de arts na bestudering van het been een heel stuk minder pessimistisch dan de huisarts. In hun opinie was er nog helemaal niets verloren aan de vakantie en was de zon en veel zwemmen absoluut niet in gevaar. Wat hen betreft kan de vakantie gewoon doorgaan en heeft mijn liefste nu een antibiotica kuurtje mee als het onverhoopt tóch erger mocht gaan worden. Voor de absolute zekerheid dus en met een welgemeend ´Veel plezier!´ stonden we binnen het uur weer, een héél stuk opgelucht, op straat. Voor ons gevoel kan de vakantie dan nu eindelijk echt beginnen! Als we alles nog ingepakt krijgen tenminste, maar daar hebben we nog het hele weekend voor.
07-09-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten