Rugzakje

Ik kan de term ´rugzakje´zo langzamerhand niet meer horen. Het hebben van een dergelijk ding kan namelijk een aantal zéér afwijkende dingen betekenen. Ten eerste kun je worden aangezien als potentieel terrorist, zeker als je er zo ongeschoren bijloopt als ondergetekende momenteel. Daarnaast kan het betekenen dat je een kind bent met een lichamelijke,verstandelijke of sociale handicap dat, voorzien van een (rug-)zakje met geld naar een ´gewone´ school geschopt wordt. Want je moet vooral zo gewoon mogelijk opgroeien! En tenslotte kan het betekenen dat je een ´verleden´ hebt. Niet helemaal ongeschonden door je puberjaren bent heen gekomen en aldus voorbestemd bent om het peutengilde tot in lengte van jaren van het noodzakelijk brood-op-de-plank te voorzien.

De snoodaard die de moed, en het uithoudingsvermogen, zou hebben om in mijn directe omgeving een onderzoek in te stellen teneinde mij in één der bovenstaande categorieën in te delen wacht een zware taak. Maar omdat ik nu eenmaal vreselijk warmhartig ben en lang niet zo eng als ik eruit zie, zal ik de snoodaard een klein stukje op weg helpen. Ik ben namelijk zéér gemakkelijk in alle categorieën in te delen.
Ik een potentieel terrorist? Ik? Absoluut! Er zijn op deze wereld een klein handje vol mensen die ik met het grootste genoegen door middel van een ruime hoeveelheid TNT of andere plofstof uit hun lijden zou willen verlossen. En ik ben er absoluut van overtuigd dat de wereld ze geen moment zou missen. De enige reden dat ik het, tot op heden althans, nog niet heb gedaan is echter niet ingegeven door moraal of enige karakterzwakte mijnerzijds, doch slechts ingegeven door mijn onmiskenbaar aanwezige en aantoonbare sadisme. Ik gun het ze namelijk niet! Ik gun ze namelijk, en van harte ook nog, vele en lange jaren in goede gezondheid toe, voortkabbelend op hun absolute gebrek aan inzicht en valse (mede-) menselijkheid, voortgedreven door blinde ambitie doelstellingen over de rug van anderen te halen die ze, als ze al enig besef hebben hoe die doelen te verwezenlijken, tot op de dag van hun op natuurlijke verscheiden nooit en te nimmer zullen halen. *ZUCHT*
Het gehandicapte kind dan. Ik kan zo één of zelfs meer mensen aanwijzen die, in vermeende wijsheid die doorgaans met de jaren placht te komen, mij zal omschrijven als ´damaged goods´. Zo hoorde ik, bijvoorbeeld, een aantal jaren gelden iemand, van wie ik de echte naam niet zal noemen omdat de benaming ´Drakestraaltje´ haar méér dan voldoende omschrijft, op een receptie tegen iemand zeggen dat ze mij mijn wat afwijkende kapsel, of gebrek aan kapsel..het is maar hoe je het wilt zien, niet euvel moesten duiden omdat ik ´beschadigd´ was. DUH! Dubbel DUH! Ik had mijn golvende lokken die dag héél bewust laten millimeteren om zo, keurig in pak, op het trouwfeest van mijn vader en bovenstaand ´Drakenstraaltje´te verschijnen. UPH dus, omdat ze even waren vergeten te vertellen dat ze al twee jaar eerder in het huwelijk waren getreden.
En dan het rugzakje vol onverwerkt puberleed en misplaatst vertrouwen in de alwetendheid van volwassenen. Tja, ik zou hier toch ook zeker ´schuldig´ pleiten. Tot mijn grote schrik en ontzetting kwam ik er namelijk op mijn twintigste pas achter dat ouders, van welk soort nageslacht dan ook, gewoon de sprong in het diepe hebben gewaagd en begonnen zijn met opvoeden in de wijsheid van de dag. Helemaal fout natuurlijk, al had je in die tijd, het begin van de tweede helft van vorige eeuw ergens, nog geen ´Supernanny´, geen ´Eerste Hulp Bij Opvoeden´ of ´Ouders van Nu´. Nee, niets van dat alles. Al bedacht ik me iets later, bij het zien van de film ´Schatjes´ dat ik helemaal niet zo erg ben geweest. Ik heb tenslotte nooit mijn vriendinnetje op dergelijke wijze toegezongen..
Maar desalniettemin, nu mijn leeftijd de ´40´ inmiddels is overstegen, heb ik een wereldschokkend besluit genomen. Ik heb mijn rugzakje(s) ingewisseld voor een koffer. Zo een met aan één kant wieltjes en een trekkoordje. Da´s wel zo handig. Dus als u, ergens in september, op het journaal hoort dat de vertrekhal van onze nationale luchthaven is ontruimd vanwege achtergelaten bagage dan weet u één ding. Ondergetekende is op reis. En ik ben die koffer zomaar vergeten..Spontaan.

11-07-07