Rekenhulp

Vanmiddag reed ik terug van een afspraak toen ik op de radio een bericht hoorde dat mij dermate op de lachspieren werkte, dat ik de auto even aan de kant moest zetten. Ik kon het eerst niet geloven, maar het werd van meerdere kanten bevestigd: caissières krijgen de komende weken een rekenhulpje bij de kassa waarop eenvoudig te zien is of iemand jonger is dan 16 jaar en dus geen alcohol of tabak mag kopen.

Onderzoek van de Universiteit Twente heeft namelijk uitgewezen dat veel kassamedewerkers wel om het identiteitsbewijs van jongeren vragen bij het kopen van alcohol of sigaretten, maar bij het uitrekenen van de leeftijd blijkt het vervolgens mis te gaan. “Het is lastig om in een oogopslag te zien of iemand de juiste leeftijd heeft”, zegt een woordvoerster van CBL.

Op het rekenhulpje kan de datum van vandaag worden ingevoerd en dan staat er af te lezen welke geboortedatum iemand minstens moet hebben voordat er alcohol gekocht mag worden. Er zijn al 30.000 van deze rekenhulpjes verspreid onder supermarkten.

Mijn simpele brein kan dit soort kolder echt niet bevatten. Hoe moeilijk is het nu om voor het hele jaar 2010 één jaartal in gedachten te houden? Het zijn tenslotte maar vier cijfers. We leven in 2010, dus iedereen van vòòr 1994 mag wettelijk gezien alcohol en sigaretten kopen. Voor mensen met geboortejaar 1994 is het eenvoudigweg kijken naar de datum. Is die al geweest of niet. Zo moeilijk is dat toch niet?

Maar nee, we gaan het weer op de dure manier doen. Er moet een ‘rekenhulpje’ worden bedacht. Niet dat het daarbij om wereldschokkende techniek gaat, maar het kost toch weer geld, terwijl het zo vreselijk simpel is op te lossen. Geld dat, klaarblijkelijk, eigenlijk aan het (reken-)onderwijs had moeten worden uitgegeven.

Het feit dat iemand na de lagere school zelfs zonder rekenmachine niet in staat is om twee getallen van vier cijfers van elkaar af te trekken is toch echt te dol. Maar doller is het nog dat het door het CBL wordt gebracht als positief nieuws. Ik zou me de ogen uit de kop schamen als ik moest toegeven dat ik niet tot zo’n simpel sommetje in staat zou zijn en technische hulpmiddelen nodig zou hebben. Een uitermate triest, en zoveelste voorbeeld van het absolute failliet van ons onderwijssysteem. Zou degene die de slogan “Je hoeft het niet te weten, als je het maar weet te vinden..” bedacht heeft, nu echt trots zijn op zichzelf?

25-10-10