Temidden van de controverse over de nieuwe wet op de orgaandonatie luidt ook de Nederlandse Hersenbank de noodklok: Er is een schrijnend gebrek aan hersenweefsel voor wetenschappelijk onderzoek.
De Nederlandse Hersenbank is een gerenommeerd instituut dat wereldwijd onderzoekers voorziet van hersenweefsel voor onderzoek. Onderzoek dat zich dan vooral richt op ziekten als depressie, Alzheimer en andere vormen van dementie, MS, Parkinson en CVA´s, verstoppingen of bloedingen in de hersenvaten.
De Hersenbank hecht er groot belang aan om te benadrukken dat er een verschil is tussen het doneren van organen en het doneren van hersenen. In het eerste geval handelt het voornamelijk om het genezen van ziekte of het daadwerkelijk redden van iemand leven. De link tussen de donor en de ontvanger van de organen is dus direct. Bij hersendonatie ligt dat duidelijk anders. Ten eerste kunnen de hersenen, helaas, nog niet getransplanteerd worden, en ten tweede gaat het bij hersendonatie, al dan niet inclusief het ruggenmerg, om het feit dat mensen (delen van) hun lichaam ter beschikking stellen aan de wetenschap. Bovendien is het van groot belang dat er een goede documentatie plaats vindt van de donor en zijn ziektegeschiedenis, zodat er gerichter en beter onderzoek kan plaatsvinden. Daarbij moet overigens wel worden opgemerkt dat, op het moment dat de onderzoeker het materiaal uiteindelijk onder zijn microscoop krijgt, er nooit een link is te leggen met de donor of zijn nog levende familie. Dáár staat het anonimiseren absoluut garant voor.
Met een vader die lijdt aan Alzheimer en mijn eigen interesse in de wondere werking van de hersenen, kan de Hersenbank op mijn steun en sympathie rekenen. Voor mij zijn de hersenen het meest fascinerende en tegelijkertijd het minst begrepen orgaan uit het menselijk lichaam. En alleen al daarom kan er nooit genoeg onderzoek gedaan worden. Zeker als er, mettertijd, een oorzaak of genezing kan worden gevonden voor ziektes als Alzheimer.
Gelukkig ben ik daarover bepaald niet pessimistisch. Het zal niet meteen morgen zijn, en dus heeft mijn vader er geen baat meer bij, maar met al het geweldige onderzoek dat nu al plaats vindt, is het een kwestie van tijd èn van donoren.
En over donoren gesproken, ik hoorde afgelopen week een collega zich hardop afvragen of ze aankomend weekend nu wel of niet zou afreizen naar het EK. ´Ik heb wel zin om in Bern mee te feesten…´ zuchtte ze, ´maar hoe ver is het eigenlijk rijden naar Oostenrijk?´
Zo te zien moet de hersenbank toch maar eens kijken of bepaalde mensen hun hersenen niet al bij leven kunnen doneren. Veel mensen lijken ze toch al helemaal niet te gebruiken…
17-08-06
Geen opmerkingen:
Een reactie posten