Ik heb de laatste tijd veel nagedacht over het begrip intelligentie, en dan specifieker over de vraag wat het nu precies betekent om intelligent te zijn. In onze maatschappij is de bepaling van hoe intelligent iemand is vooral gebaseerd op zijn of haar IQ. Een cijfer dat iets zegt over de mentale vaardigheden en capaciteiten van een persoon, maar tegelijkertijd niets zegt over de sociale vaardigheden en capaciteiten van die persoon. Het lijkt zelfs bijna een tegenstelling, want mensen die een bovengemiddeld tot hoog IQ hebben, zeg maar vanaf een IQ van 120 en hoger, zijn vaak sociaal niet het meest vaardig. Tenminste, dat is mijn perceptie. En hoe meer ik erover lees, hoe meer ik vind dat het uitdrukken van iemands intelligentie in één cijfer tekort schiet. Dat is veel te eenzijdig en te gemakkelijk. Ik kan, wat dat betreft, veel beter uit de voeten met de theorie van Gardner, psycholoog aan de Harvard Universiteit. Gardner geeft als definitie van intelligentie ‘de bekwaamheid om te leren, om problemen op te lossen’. Hij heeft niet één, maar liefst acht, intelligenties gedefinieerd. Hij maakt het onderscheid tussen:
1-verbaal/linguïstische intelligentie (woordknap)
2-logisch/mathematische intelligentie (rekenknap)
3-visueel/ruimtelijke intelligentie (beeldknap)
4-muzikaal/ritmische intelligentie (muziekknap)
5-lichamelijke/kinesthetische intelligentie (beweegknap)
6-interpersoonlijke intelligentie (mensknap)
7-intrapersoonlijke intelligentie (zelfknap)
8-natuurgerichte intelligentie (natuurknap)
Volgens Gardner wordt bij de traditionele IQ testen te eenzijdig naar een persoon gekeken. Het feit dat je niet verbaal/linguïstisch, logisch/mathematisch en/of visueel/ruimtelijk intelligent bent, wil nog niet zeggen dat je niet heel slim en vaardig bent op andere terreinen. Ondanks een lage IQ score. Er zijn nu eenmaal mensen, waaronder ook ondergetekende, die nooit echt hoog zullen scoren op een standaard IQ test vanwege de aard van de test en de deelgebieden waar een standaard IQ test naar kijkt. Bovendien herinnert iedereen zich vast nog de uitslag van Bonnie St Clair bij de Nationale IQ Test (BNN) op de televisie. Zij kwam met een score van 54 niet bepaald erg gunstig uit de bus, en wrong zich in allerlei bochten om dat te verklaren. Ook in de verdere maatschappij worden bepaalde wegen als van nature afgesloten als je niet minimaal een score van >130 haalt op een standaard IQ test. Zo kun je bijvoorbeeld geen lid van Mensa (Vereniging van Hoogbegaafden) worden zonder je eerst aan een IQ test te onderwerpen en daarop een score te halen die in de bovenste 2% van de bevolking ligt. In mijn ogen een ietwat achterhaalde lidmaatschapseis. Alsof je lid van die club zou willen worden als je al niet een bovengemiddelde intelligentie zou bezitten. Nee, voor mij geeft Gardner een veel beter antwoord op het fenomeen en houdt hij ook duidelijk rekening met de complexiteit en diversiteit van de mens en zijn omgeving. Dan maar niet ´hoogbegaafd´.
25-01-08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten