Positivisme

Paul Schnabel van het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft een betoog gehouden waarin hij vindt dat we de zaken ook wel eens van de zonnige kant kunnen bekijken. Er is immers, in zijn beleving, voldoende om positief over te zijn, want het gaat economisch goed met ons land. Zijn betoog wordt ondersteund door de fractieleiders van CDA, PVDA en VVD. CDA-er Pieter van Geel merkt daarover op: ‘We hebben veel om trots over te zijn. Tegelijkertijd zie je de paradox dat mensen vaak positief zijn over hun eigen leven maar somber over de samenleving als geheel.
Tja, denk ik dan, wat wil je ook in een steeds individueler samenleving? Mensen zorgen als eerste voor zichzelf en voor hun geliefden. Dat ze van de regering niets te verwachten hebben, niets positiefs in ieder geval, weten ze nu inmiddels wel. Dus wordt het credo ‘Ieder voor zich en God voor ons allen!’ maar weer uit de kast getrokken. In het eigen leven en de directe omgeving is immers nog enige invloed ten goede uit te oefenen. Kom je namelijk daar maar één stap buiten, dan staat daar een, van vijftiger-jaren-betuttelende-spruitjeslucht doordrongen, ambtenaar met een begerige blik de inhoud van je portemonnee gade te slaan. Op het moment dat hij denkt dat er nog maar één cent méér te halen valt ben je de klos en volgt er een nieuwe boete, belasting of accijns ter hoogte van het ingeschatte bedrag. Leve Balkenende IV!
Bovenstaande beschrijving is wellicht wat kort door de bocht, maar tekenend voor het gevoel dat in grote delen van de samenleving heerst. De effecten zie je dan ook overal om je heen. Uitgaven voor sinterklaas- en kerstaankopen zijn dit jaar hoger dan ooit, en ook voor de vuurwerkverkoop wordt een stijging van minimaal 10% verwacht. Het zijn allemaal kortdurende bevredigingen, maar binnen is binnen, en niemand kan je het meer afpakken.
Maar is het allemaal werkelijk zo somber? Ik denk van wel. Van Geel heeft het, voor een keer, bij het rechte eind. In de directe omgeving heerst een beperkt optimisme, maar voor de samenleving als geheel ligt dat anders. Niet alleen voor de Nederlandse samenleving maar zeker ook voor de mondiale. De aanhoudende berichtenstroom over het milieu, oorlog, (religieuze) aanslagen, (politieke) moord, epidemiën, honger, natuurrampen e.d. doet niet verwachten dat het snel beter gaat worden. Dus moeten we het, voor een beperkte dosis positivisme, vooral hebben van de directe omgeving. Want daar is, zoals gezegd, de invloed het grootst. Daar kun je, door eigen inspanning, de grootste winst behalen tenslotte. Dat die overigens niet zit in het alsmaar aanschaffen van meer, en vooral luxer, zaken is mijn mening, en die wordt bepaald niet door iedereen gedeeld. Voor mij zit geluk en een gevoel van welbehagen, de basis om je happy te voelen, toch al niet in materiële zaken. Die zit vooral in intermenselijke contacten en dan vooral in vriendschappen en de intieme relaties, zoals die met mijn liefste. Dáár ligt vooral de basis van mijn geluk.
En nu, bijna op de drempel van 2008, kan ik met recht zeggen dat ik niet echt negatief ben over de toekomst. Afgelopen jaar hebben mijn liefste en ik veel ‘hobbels’ overwonnen. De gezondheid volgt nog steeds een stijgende lijn, zij het soms tergend langzaam, maar het ziet er naar uit dat ik in 2008 weer volledig aan de slag kan, en daarmee een periode van ruim vier jaar ziekte, ziekenhuis-bezoeken en operaties definitief kan afsluiten. Op zich al iets om intens dankbaar voor te zijn. Daarnaast ben ik dit jaar getrouwd met mijn liefste, heb ik in de vriendenkring mooie dingen zien ontstaan, initiatieven tot succes zien opbloeien, zijn dierbaren die al zeer lange tijd vechten tegen ernstig bedreigende ziekten nog steeds onder ons en liggen er een paar veel belovende plannen op de plank om in het nieuwe jaar uitgevoerd te worden. Een hoop om naar uit te kijken dus. Maar één realisatie staat voor mij bovenaan als ik afgelopen jaar de revue laat passeren. Ik ben altijd vooral een individualist geweest, heb het ook vaak en jaren lang alleen moeten doen, maar tegenwoordig kan ik iets heel anders zeggen. Tegenwoordig kan ik namelijk zeggen dat ik vooral een functie ben van de mensen om me heen. Van hen die me, vaak jaren lang, door dik en dun hebben gesteund, en er altijd voor me waren. Ik ben er steeds meer achter dat ik niet alles altijd zelf hoef te doen, dat het helemaal niet erg is om af en toe hulp te vragen. Hulp die trouwens, tot mijn grote verbazing en vreugde, vaak verbazend makkelijk wordt gegeven en vaak verder gaat dan ik ooit had durven hopen. Ik kan tegenwoordig, met moeite, zelfs af en toe dingen niet doen of uitstellen. Het hoeft allemaal niet meer meteen en nu. Daardoor voelt het alsof ik weer een stap dichter ben gekomen bij degene die ik werkelijk ben. Er is weer een hoop overbodige ballast overboord gekieperd en ik mag van mezelf steeds meer mezelf zijn. Met al mijn sterke en vooral ook mijn zwakke punten. Die mogen er ook steeds meer zijn en staan daardoor ook steeds meer open voor verandering. Een steeds completer gevoel dus, en dat voelt verbazend goed.
Nu doe ik niet aan goede voornemens, in ieder geval niet voor het traditionele lijstje voor 1 januari. Ik heb wel grote plannen voor 2008. En die komen neer op vooral twee zaken. In mijn privé leven wil ik proberen een nog betere man, echtgenoot en vriend voor mijn liefste te zijn. Zij heeft de afgelopen jaren veel moeten missen en ook vandaag de dag zijn we nog lang niet daar waar ik graag met haar zou willen zijn. Maar we groeien wel en daar gaat het om tenslotte. Op gebied van werk voorzie ik een afsluiting van een lange periode. Op welke manier dat gaat gebeuren weet ik nog niet, maar ik kan alleen maar hopen dat we er, op de een of andere manier, een beetje netjes uitkomen. Aan mij zal het niet liggen, maar ik vrees dat het vanaf de andere kant niet altijd even ‘fair’ gespeeld gaat worden. Maar goed, hoe dat gaat aflopen zien we wel. Daarnaast hoop ik echter een begin te kunnen maken met een initiatief dat al heel lang in mijn achterhoofd speelt. De voorbereidingen zijn voor een groot deel klaar maar de uitvoering zal nog even op zich moeten laten wachten. Niet al te lang verwacht ik, want uiterlijk eind april zal veel duidelijk zijn. Tot die tijd is het nog effe doorbijten dus.

Tot slot wil ik graag de wens uitspreken dat 2008 voor u allen in het teken mag staan van liefde, gezondheid en persoonlijk geluk!

30-12-07