Nu ik, na een lange ziekteperiode, weer voorzichtig aan het reïntegreren ben merk ik weer hoe slecht het eigenlijk gesteld is met de klantvriendelijkheid bij Nederlandse bedrijven. Het lijkt wel alsof de aandeelhouder inmiddels heilig is verklaard. Alleen als híj gelukkig en tevreden is kan er iets voor de klant worden gedaan. En dat is niet alleen jammer maar ook volstrekt overbodig!
In het zakenleven is er één alom geldend basisprincipe en dat is dat zónder klanten een bedrijf geen bestaansrecht heeft. Het is tenslotte het geld dat de klant binnen brengt dat ervoor zorgt dat er salarissen kunnen worden betaald. Maar op de een of andere manier lijkt het wel of men dat bij diverse bedrijven compleet vergeten is. Als je tracht iets bij een bedrijf geregeld te krijgen, vooral voormalige NUTS-bedrijven hebben daar nogal eens een handje van, stuit je op een muur van onbegrip en soms zelfs botte onwil. Men vindt het maar lastig en wenst eigenlijk liever helemaal niet gestoord te worden in de werkzaamheden en al zéker niet door een vervelende en lastige klant. Want iets voor de klant regelen leidt af van de normale werkzaamheden en stoort feitelijk alleen maar. En ik kan daar nogal boos over worden.
Zo hebben wij voor ons huwelijk een trouwauto gehuurd bij een bedrijf in Z. De helft van de factuur diende vooraf betaald te worden en de andere helft, na afloop. Hiervoor zouden ze een afrekening maken en die opsturen zodat we precies zouden kunnen zien wat er nog aan openstaand saldo betaald zou moeten worden. Tot zover geen probleem zou je denken. Klopt.
In het ´arrangement zou òòk nog een klein flesje champagne zitten en de chauffeur zou bovendien ook nog een aantal foto´s maken die ons dan op CD zouden worden toegezonden. Klinkt allemaal helemaal ok en dat was het ook, grotendeels. De auto was keurig op tijd en heeft ons, geheel volgens afspraak, heen en weer gereden naar het Stadhuis. Daarover geen probleem. Maar de champagne was niet aanwezig, of althans is ons niet aangeboden. Niet erg op zich want het was maar een heel kort ritje en thuis lag er ook al een fles koud, maar als het er beloofd wordt te zijn moet het er ook zijn. Kort daarna zijn we op huwelijksreis vertrokken en hadden daarom bij het betrokken bedrijf aangegeven dat we de eindafrekening pas bij terugkomst zouden aantreffen en voldoen. Dat was géén probleem. Maar bij terugkomst lag er geen afrekening en ook géén foto-cd. Dus maar eens gebeld en gevraagd waar e.e.a. bleef en meteen doorgegeven dat de beloofde champagne ontbrak. Duizend excuses door de telefoon en e.e.a. zou onmiddellijk in orde gemaakt worden. Maar dat duurde en dat duurde maar. Op 10 oktober, exact één maand na de trouwdatum, viel dan eindelijk de beloofde afrekening op de mat maar daarin was géén afrekening gemaakt en stond een zéér slap excuus voor het ontbreken van de champagne want wij zouden ´er geen gebruik van hebben willen maken´. Tja, zo lust ik er ook nog wel een paar! Als ik de champagne geweigerd zou hebben dan zou ik er toch niet over klagen toch? Of wel? Enfin, op zich ga ik daar niet dood van maar ook ontbreken de foto´s nog steeds en die zouden dan de volgende week opgestuurd worden, ´i.v.m. afwezigheid van de eigenaar van het bedrijf´. Ehhh…pardon? Maar goed, ik nog even wachten dus zij ook maar even op hun centjes. En inmiddels zijn we wéér een aantal weken verder, we schrijven inmiddels de laatste dag van oktober, en tot op heden zijn de foto´s nog niet ontvangen en hebben we het restant ook nog niet overgemaakt. Hoog tijd om dus maar weer eens te bellen…*zucht*
Een andere langlopende discussie is die met het Zeeuwse energiebedrijf. Die maken er helemaal een zooitje van. Die kennen hun eigen regels blijkbaar niet, spreken zichzelf bovendien regelmatig tegen en weigeren, tot op heden althans, om de eindafrekening die ze zélf hebben opgesteld ook uit te keren. Dat blijkt té moeilijk.
En zo heeft een ieder wel een aantal voorbeelden uit eigen ervaring over hoe je, als consument, soms stapelgek wordt als je met grote bedrijven van doen hebt. En zeker als het bedrijven zijn waar je niet omheen kunt zoals energiebedrijven. Dan ben je als individuele klant absoluut niet interessant en vaak alleen maar lastig. En dan beginnen mijn handen te jeuken. Want ik zou soms zóó graag bij bedrijven langsgaan en laten zien dat het met minimale inspanning ook heel ánders kan. Dat klantvriendelijkheid helemaal geen bakken vol met geld hoeft te kosten en dat het, zéker op lange termijn, alleen maar winst oplevert voor beide zijden. Maar helaas is dat voorlopig fysiek nog niet mogelijk. Maar mijn handen jeuken!
31-10-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten