Borrelpraat

Als ´typische´ man schijnen de dingen die je het meest interesseren te vallen in het rijtje: auto´s, voetbal en vrouwen. Helaas is dat wederom een punt waarop ik laag scoor want ik heb weinig met bovenstaande onderwerpen.
Een auto is voor mij, in eerste instantie, een vervoermiddel. Belangrijkste is dat ´ie het doet en dat ´ie me brengt waar ik wezen wil. En dan het liefst een béétje comfortabel, m.a.w. ik moet mijn lange lijf er wel achter het stuur kunnen schuiven. Maar daar houdt mijn belangstelling verder dan ook grotendeels op. Toegegeven, ik heb een zwak voor de 2CV, maar dat is meer nostalgisch dan iets anders en als mijn ouders vroeger Mini waren gaan rijden was die band dus nu ongetwijfeld met een Mini geweest. Maar als ´echte man´ schijn je te moeten weten over aantallen kleppen, aantallen pk´s, koppel, de betekenis van de afkorting (ik ben blijven hangen toen de afkorting GTI nog stond voor Gordijntjes, Trekhaak en Imperiaal), bandenmaten en lichtmetalen velgen. En dan zal ik er vast nog wel een paar vergeten zijn, maar daar het onderwerp auto´s me verder niet echt boeit zál dat wel. Maar ik zie op de weg in ieder geval wél mensen die óf een hele goede baan hebben óf het klaarblijkelijk nodig vinden om een fysiek gemis te compenseren. Van mij mogen ze, maar áls je dan persé een SUV of MPV wilt rijden, léér er dan ook mee rijden..
Voetbal is ook een bezigheid die mijn bloed absoluut niet sneller laat stromen. Zo was ik afgelopen woensdagavond op een interessante workshop van en voor ondernemers. Bij het ernaar toe rijden werd ik eraan herinnerd dat Oranje speelde en wel hier in onze stad. Was het helemaal vergeten. De workshop duurde tot een uurtje of half elf ´s avonds maar nog voor de workshop goed en wel begonnen was, waren er al een paar deelnemers die aangaven op tijd weg te willen zodat ze nog een deel van de wedstrijd op tv konden meepikken. Toen dat niet bleek te gaan lukken werden telefoons aangezet om dan tenminste vanaf het thuisfront per SMS op de hoogte gehouden te kunnen worden van de tussenstand. Dat soort betrokkenheid zal ik wel nooit begrijpen. Ik vraag me dan altijd af of de wereld vergaat als je de wedstrijd niet hebt gezien en, als je de wedstrijd tóch hebt gezien, wenste je dat je niet had gekeken omdat het wederom zo bedroevend was, qua spel dan. Dus, what´s the point? Een ander voetbalfenomeen waar je hier niet omheen kunt is, natuurlijk, PSV. En juist vanmorgen viel er een boekwerkje in de bus van Panini met als opschrift ´De officiële PSV stakkercollectie´, herstel: ´De officiële PSV stickercollectie´, met daarbij een zestal gratis stickers. Bedankt meneer Panini, maar wat moet ik ermee? De laatste keer dat ik voetbalplaatjes spaarde was in de tijd dat Kees Kist nog speelde. Dus, wat hoopt u dat ik nu ga doen? Plaatjes bij u kopen à 15 ct per stuk zeker? Helaas, en nee, ik heb ook geen neefjes die ik er een plezier mee kan doen. Enkele reis naar het oud papier dus. Het enige dat meneer Panini met deze actie bij ondergetekende heeft bereikt is dat ik nu weet, en vanmiddag al zeker weer vergeten ben, dat PSV een mascotte heeft die Phoxy heet en rugnummer 99 mag dragen dat speciaal voor hém is gereserveerd. Dat de Phoxyclub 20.000 leden heeft tussen de 0 en 12 jaar is ook bepááld wereldschokkend te noemen. Goh..
Vrouwen zijn het enige waar mijn bloed wél sneller van gaat stromen, maar dan, geheel ter eigen verdediging, vooral van één vrouw dan, de mijne. En ja, ik mag graag kijken naar vrouwen maar daar houdt het, tegenwoordig dan, wel zo´n beetje bij op. Ik ben namelijk al heel lang niet meer op de hoogte wie wie is in zeepsterrenland en wie geacht wordt ´hot´ te zijn. Natuurlijk heb ik wel een aantal vrouwen die ik mooi vind maar die zijn even ver weg als onbereikbaar en de kans dat ik ze ooit tegen ga komen dus geheel en al nihil. Mede ook omdat ik er geheel geen enkele moeite voor ga doen ook. Laat staan dat ik iets van actie zou ondernemen als ik ze wél zou ontmoeten…als ik ze in levende lijve al zou herkennen. Ik ben namelijk zelfs in staat om mijn eigen zus op straat voorbij te lopen, laat staan dat ik een of andere celebrity herken. En wat dan als ´mooi´ te boek staat is voor mij toch al veel te plastic en véél te mager. Of te klein, dat dan ook weer. Nee hoor, ik ben hartstikke blij en tevreden met ´mien aigen waif´!
Maar waar valt dan wel over te praten als je weer eens op zo´n borrel met ´verplichte aanwezigheid´ verzeild raakt? Wonderwel blijkt dat een heleboel. Want er blijken meerdere mannen zo saai of afwijkend te zijn zoals ik. Je kunt ze meestal aan de zijlijn of wat achteraf vinden met een wat meewarige blik in de ogen. En nee, het zijn meestal niet degenen met het hoogste woord maar doorgaans wél de mensen met het interessantste verhaal. Met überhaupt een verhaal kan ik beter zeggen. Dus, als je mij zoekt op een borrel of een receptie, die ik doorgaans vermijdt als ik even kan, dan kun je me dus dáár vinden, ergens achteraf maar zéér geanimeerd in gesprek. En of het nu over planten, de lengte van de Laan van Meerdervoort of de pogingen van Rita Verdonk gaat, ik luister wel en kijk. Want door te kijken leer je vaak méér over mensen dan door naar ze te luisteren. Ook vaak dingen die ze zelf als hardste ontkennen.

19-10-07