´Nederlanders ontberen ambitie´. Ik werd er even stil van toen ik het las. Het is namelijk een uitspraak van onze MP, waarschijnlijk gedaan toen hij comfortabel achterover leunde op het regeringspluche. Balkenende stelt dat burgers meer moeten ondernemen en dat bedrijven meer moeten innoveren om zo als natie ook in de toekomst succesvol te blijven zijn.
´We moeten de mentaliteit van middelmatigheid achter ons laten en het ondernemersbloed sneller door onze aderen laten stromen.´ zo orakelde hij verder bij zijn speech ter gelegenheid van de opening van het academisch jaar van de Wageningse Universiteit. Maar wie ooit heeft getracht heeft om een eigen bedrijf op te zetten weet dat de regering de ambitieuze starter bedelft onder de regels en eisen voordat er ook maar één cent verdiend is. Om over de belastingdienst maar helemaal te zwijgen waar de boekhoudkundige chaos maar blijft voortduren en wier ambtenaren, in eigen ogen althans, de ´God-status´ dan wel niet helemaal bereikt hebben maar er toch wel héél dicht tegenaan zitten.
Tenslotte geeft onze MP de studenten nog een veeg uit de pan door te zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met het achterover leunen en de ´zesjesmentaliteit´. Nu schijnt het dat Balkenende zelf ook enig onderwijs heeft genoten, hij mag tenslotte de titels van Mr. Én Dr. Voeren, en ik ben dan ook erg benieuwd naar zijn cijferlijst. Alhoewel ik de MP wel inschat als een voormalig ´modelstudent´ die, bij volstrekt gebrek aan nevenactiviteiten, wel moest studeren om zijn dagen door te komen. Hij komt op mij namelijk niet over als een echt feestbeest maar ik kán het natuurlijk volstrekt mis hebben.
Maar is ambitie dan een vies woord? Nee, absoluut niet. Eerlijke ambitie dient gestimuleerd te worden en ook beloond te worden. Maar daar gaat het al mis want áls je dan een hoge positie bereikt hebt en het daarbij behorende dikke salaris staan Balkenende en de zijnen met opgehouden hand aan de zijlijn te roepen dat je ook weer niet té veel mag verdienen en dat zij, middels allerlei belastingen, ook graag mee willen profiteren van je zwaarbevochten succes. Echt succesvol zijn wijkt namelijk af van de norm en als er iets in dit land is wat niet kan is het dàt wel. Iedereen moet namelijk ongeveer evenveel verdienen en vooral niet héél veel meer dan de MP zelf. En met je kop boven het maaiveld uitsteken is in dit, anders toch redelijk tolerante land, iets wat gewoon niet geaccepteerd wordt. ´Doe maar gewoon..´ is het algemene credo en diegenen die het nu echt eens beter weten of , God verhoedde het, beter kunnen of hardop uitspreken worden publiekelijk aan de schandpaal genageld of erger. En dat is doorgaans dodelijk, óók voor ambitie. De grens lonkt dan eerder en een toekomst in een ver buitenland, waar talent en alles wat daarbij hoort, wél op waarde wordt geschat. Maar ambitie en het volgen daarvan is bovenal een persoonlijke keuze. Want je ambitie volgen houdt in dat je jezelf een heleboel andere zaken moet ontzeggen. Een volledig en gelukkig gezinsleven is daar doorgaans een van. Bovendien vraagt het volgen van ambitie ook een bepaalde mentaliteit en niet iedereen is daartoe bereid. Het carrière maken ´ten koste van alles en iedereen´ vraagt een stel scherpe ellebogen en een rücksichtsloze drive. En dan is het nog maar de vraag óf je er ook daadwerkelijk komt. Velen maken dan ook de bewuste keuze om met ´minder´ genoegen te nemen en hun voldoening en eigenwaarde niet te halen uit status en het bezit van een grote auto maar uit het tijd hebben en maken voor gezin en familie. En dat is een keuze die net zo goed te bewonderen valt als de keuze voor een carrière naar en aan de top. Want dat het koud en eenzaam aan de top is vergeten mensen snel. En de weg terug naar beneden is doorgaans een heel stuk korter dan de weg omhoog.
05-09-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten