Vrijheid

Het lijkt wel alsof er krachten aan het werk zijn om onze persoonlijke vrijheid steeds meer aan banden te leggen, terwijl we hier toch in een land wonen waar vrijheid een groot goed is. Je moet oppassen wat en hoe je dat dan tegen iemand zegt, je moet voor alles wat je op, aan of in je huis wilt aanpassen een vergunning aanvragen, als ik zonder een kapvergunning een boom uit mijn tuin sloop staat er een boze ambtenaar mét een vette boete op de stoep en de anti-rook gestapo heeft het inmiddels zover voor elkaar dat ik straks niet eens meer uit eten kan. Ok, wellicht op het terras mag je dan nog wel roken, mits de wind gunstig staat dan.

Ook steeds meer woorden gaan in de ban. Zo hoorde ik vanmorgen bijvoorbeeld op de radio het voorstel om het woord ´terrorist´ te vervangen voor het véél algemenere ´tuig´. Op zich heb ik daar helemaal niets op tegen want het is ook absoluut tuig, maar terrorist gaat verder. Een terrorist is iemand die, willens en wetens, door middel van explosieven een zo groot mogelijke schade wil aanbrengen bij diegenen die anders denken dan hij. Want meestal is het een ´hij´. Dus dat ´tuig´ zorgt ervoor dat ik niet meer met goed fatsoen en gezond verstand kan reizen waar ik wil en hij zorgt er tegelijkertijd voor dat er steeds meer mensen op de vlucht slaan om aan zijn terreur te voorkomen. Of ze nu hierheen komen of niet.
Dan is er ook het woord ´probleemwijk´. Dat is een TE stigmatiserend woord en dient, geheel politiek correct, vervangen te worden door het woord ´aandachtswijk´. Dat klinkt minder erg…ofzo.
Maar het kan nog best wel extremer. Zo denken veel werkgevers erover om het roken in, van bedrijfswege verstrekte automobielen óók te gaan verbieden. Als je de leasebak moet delen met anderen en die anderen zijn onverhoopt zo verstandig om niet te roken, dan kan ik me wel voorstellen dat je daarover afspraken maakt. En dan ben ik echt de beroerdste niet. Straks gaan ze het roken in je eigen huis ook al verbieden zoals ze in sommige delen van de VS al van plan schijnen te zijn. Dan staat er op een willekeurig moment opeens een controlerend ambtenaar net zo irritant op het raam te bonken als de plaatselijke pakkettenbezorger van de TNT. Ik zie het al helemaal voor me. Zo´n VMBO-dropout die, in keurig gesteven uniform, mij met een opgeheven vingertje de les komt lezen als ik languit onderuit gezakt naar CSI zit te kijken. ´Roken is dodelijk meneer!´ Ja, ook voor jou als je niet heel snel ophoepelt! Ik zie de boetes van het Justitieel Incassobureau al met regelmaat op de mat ploffen..
In New York waren ze trouwens ook er al bijna toe over gegaan om het fotograferen door meer dan twee mensen tegelijkertijd te verbieden. Want dan heb je te maken met een filmploeg… en gebruik van een statief was óók al bijna aan het hebben van een vergunning onderhevig geweest. Gelukkig slechts bijna..
Is er nog hoop? Ik twijfel soms. Er zijn op deze wereld bijna geen plekken meer waar je een beetje relaxt kunt leven zonder gek te worden van alle bemoeizucht en graaiende vingers van de overheid, en door de idioterie van allerlei fundamenteel gestoord tuig is het maken van een reis, vroeger toch iets wat je deed ´voor je algemene ontwikkeling´ haast onmogelijk geworden als je ziet aan welke voorwaarden je moet voldoen en wat er allemaal niet meer mag en kan. Maar gelukkig is er nog het aloude gezegde: If you can´t beat them, join them! Of dat de oplossing gaat brengen weet ik niet want ik heb helemaal geen zin om mezelf op te blazen of me in allerlei bochten te wringen om anderen met geweld van mijn gelijk te overtuigen. Ik wéét dat ik gelijk heb en inmiddels weet mijn liefste dat ook! Althans, ze doet heel erg haar best om me daarvan te overtuigen. Alleen moet ze nog ernstig werken aan de bijbehorende gezichtsuitdrukking. Maar waarschijnlijk is ´joining forces´ de enige manier. Vanaf morgen heeft mijn scheermes dus vakantie, de jurk heb ik al hangen...

09-08-07