Beste Brabantse Werkgever

Paginagroot, en met een opvallende rode steunkleur, zijn de advertenties voor de verkiezing nauwelijks te missen. De prijsuitreiking is al op 18 november, dus hoogste tijd om mijn eigen bedrijf eens tegen de criteria van de verkiezing aan te houden.

Het consultancybureau dat de genomineerden (mede) beoordeeld, heeft voor de beoordeling 20 criteria opgesteld. Zo wordt getoetst op onderwerpen als: loopbaanbegeleiding, verlofregelingen, interne communicatie, arbeidssatisfactie, werkinhoud, ziektepreventie, werkklimaat en bedrijfscultuur. Vervolgens moet een bedrijf dat zich voor de verkiezing opgeeft rekening houden met: een enquête onder het management over het gevoerde HR-beleid, een tevredenheidonderzoek onder willekeurige werknemers, bedrijfsbezoeken door een deskundige jury, en bekendmaking van de winnaar tijdens een zinderende finale. Tot zover lijkt het ‘kat-in-‘t-bakkie’. Als ZZP’er is mijn bedrijf een makkie voor de jury. Alle criteria, enquêtes en tevredenheidonderzoeken kunnen we in één gesprek afhandelen.

Mijn loopbaan? Die duurt nog zeker zolang als mijn auto bij de garage staat voor reparatie. En verlof kan ik op elk gewenst moment opnemen. En nee, er is nooit iemand die protesteert als ik er een uurtje of een dagje of twee tussenuit knijp. Doe ik elk weekend trouwens.

Met de interne communicatie zit het ook wel snor. Ik overleg elke dag even met mezelf over de dagelijkse prioriteiten. Daar ben ik altijd vrij snel uit, en verder klets ik de hele dag door af en toe met mezelf. Best gezellig werken dus hier.

Op gebied van arbeidssatisfactie en werkinhoud scoren we hier ook ongetwijfeld hoog. De hele dag bezig zijn met tekst, woorden en taal. Wie wil dat nou niet? Ik kan niets kunnen bedenken wat ik liever zou doen dan dat!

Ziektepreventie? Ok, ik doe het raam wel dicht, maar dan wordt het hier wel een beetje rokerig. Als ik daar onverhoopt last van mocht hebben, beneden staat een joekel van een eetkamertafel waar je prima en draadloos aan kunt werken. Wireless internet door het hele huis, inderdaad!

En dat zegt ook wel iets over de bedrijfscultuur dacht ik. Die is lekker informeel en los. Ik zal niet meteen beginnen te klagen als ik eens ongeschoren achter mijn pc terecht kom, of als ik meer dan twee keer per uur rond het koffiezetapparaat te vinden ben. Moet kunnen vind ik, net als een muziekje op de achtergrond en af en toe een kleine pauze in de tuin.

Dus laat die enquêteurs maar komen! Het HR-beleid hier is er primair op gericht om ieders talenten tot volle wasdom te laten komen. Ambitie wordt gestimuleerd, maar als ik tevreden ben met ‘just a job well done’ is ook geen man overboord. Dus, als eerste en enige werknemer, kan ik net anders dan concluderen dat het hier prima werken is. De sfeer is goed en de baas doet eigenlijk nooit moeilijk.
Ehh… thuisbezoek? Wanneer? Dan moet ik als een gestoorde de ramen gaan zemen en gaan stofzuigen! Vuilnis moet ook nog naar buiten en het gras moet ook hoognodig worden gemaaid. Maar daarná bent u werkelijk van HARTE WELKOM hoor!

Pardon? Mag ik niet meedoen met de verkiezing? Omdat ik geen 50 man personeel in dienst heb? Tsssss, dat riekt enigszins naar discriminatie! Het is al net zo met dat keurmerk voor Brabantse bedrijven. Dat kan je ook alleen aanvragen als je meerdere mensen in dienst hebt. Weten jullie eigenlijk wel hoeveel ZZP’ers en inmiddels in Nederland rondlopen? Zo’n half miljoen! En kunnen die niet ook geweldig goed bezig zijn en hun zaakjes prima hebben geregeld? HOEZO is de beoordeling daarvan moeilijk? Is MIJN tevreden klant dan minder dan die van jullie? Nou dan! Ik denk eerder dat jullie helemaal niet weten hoe je met ons om moet gaan. DAT is eerder het probleem. Jullie denken nog véél te traditioneel..

11-09-10

Vooredelstamoudbetovergrootouders

Als verhalenverteller en taalliefhebber ben ik van nature nieuwsgierig. Om iemands verhaal te vertellen heb je namelijk achtergrondinformatie nodig. Je moet op de hoogte zijn van de chronologie van gebeurtenissen, maar je moet ook zeker in staat zijn je in het verhaal in te kunnen leven.

Verhalen ontstaan doorgaans niet zomaar. De verhalen die blijven hangen in ons collectief bewustzijn, vinden vaak hun oorsprong in historische gebeurtenissen of bekende personen. Maar niet alle verhalen zijn gebaseerd op waarheid of historische feiten. Soms ontspringen ze aan de fantasie, en dergelijke verhalen zijn vaak het leukst.

Een woord als vooredelstamoudbetovergrootouders is een woord dat mijn fantasie enorm kan prikkelen. Ik kwam het tegen in een artikel van Emil Bode, en het beschrijft onze voorouders van de 64e generatie, en als we gemakshalve even 25 jaar per generatie rekenen, leefden ze rond het jaar 410 na Christus. Een tijdsvak waarbij we ons niet heel veel kunnen voorstellen.

Hoe zag de wereld er toen uit op een zonnige najaarsochtend in september? Niemand die het precies weet. Er zijn namelijk niet veel bronnen over die ons iets kunnen vertellen hoe onze voorouders toen leefden. Vooral niet als het arbeiders of handwerkslieden waren, en niet behoorden tot de rijke elite.

In 2003 is het Human Genome Project afgesloten. Dit dertienjarige project had ondermeer tot doel om het gehele menselijke DNA in kaart te brengen. Een andere doestelling was om eventuele ethische, juridische en sociale issues die als gevolg van dit project naar boven kwamen, adequaat op te lossen. Het zal nog wel decennia duren voordat alle verzamelde data is uitgeanalyseerd, maar dat de uitkomsten de wereld hebben veranderd staat inmiddels wel vast.

Ik zal niet beweren dat ik de uitkomsten van veel van de onderzoeken begrijp, de meesten gaan ver boven mijn pet, maar één conclusie kan ik wel trekken. Alle mensen op de wereld zijn feitelijk één grote familie. Een ieder’s DNA kan namelijk herleid worden tot een stuk of zes oermoeders in Afrika die, vervolgens, de huidige wereld hebben bevolkt. Er zijn op verschillende momenten in de geschiedenis migraties ‘Out of Africa’ geweest. Al deze groepen mensen hebben zich vervolgens, ieder op zijn eigen wijze, verder ontwikkeld tot de mensheid die we nu kennen. De grote verschillen tussen mensen zijn ontstaan door de plek en het klimaat waar onze voorouders zich vestigden.

Helaas zal ik nooit weten wie mijn vooredelstamoudbetovergrootouders precies waren, wat ze deden en waar ze woonden. De vroegst bekende en opgetekende familiegeschiedenis begint ergens rond 1700 met een herbergier. Het staat mij dus volstrekt vrij om deze verre voorouders een eigen gezicht, een naam, en een levensgeschiedenis te geven. Géén achternaam, want die werd pas door Napoleon verplicht gesteld.

Mijn volgende verhaal zou dus best eens kunnen beginnen met: “Hebt u ooit gehoord van……?”

05-09-10