Referentiekader

Mensen bekijken de wereld nu eenmaal vanuit hun eigen referentiekader, helaas vaak zònder werkelijk te luisteren wat er gevraagd of gezegd wordt. Dat bleek gisteren maar weer eens toen twee vrouwelijke ambtenaren van het UWV bij het project Kansrijk Eigen Baas te gast waren om wat meer duidelijkheid te scheppen over de gemaakte afspraken en geldende regels voor de deelnemers aan het project. Daar waar de ene ambtenaar een duidelijk verhaal hield, stoorde de ander zich blijkbaar nogal aan de vele kritische vragen en opmerkingen die de sprekers werden voorgehouden. Vooral het voortraject had bij veel van de aanwezigen nogal wat gemengde gevoelens nagelaten en dat was in de toonzetting duidelijk te merken. De tweede ambtenaar liet zich dan ook geïrriteerd ontvallen dat ze toch sterk het gevoel had dat iedereen in de zaal ‘ de uitkeringsduur blijkbaar zo lang mogelijk wilde rekken..’. Die opmerking zorgde voor nogal wat rumoer in de zaal omdat voor veel van de aanwezigen geldt dat ze het KEB-traject juist volgen in een ultieme poging om voorgoed van die vreselijke rompslomp, onwil en onbegrijpelijke willekeur van het UWV verlost te worden.
Een ander voorbeeld betrof een presentatie, ook in het kader van het project, waarbij deelnemers een fictief businessplan moesten presenteren. Dit deden ze ten overstaan van een panel en hun voltallige collega’s, waarbij beiden na afloop van de presentatie commentaar mochten geven en vragen konden stellen. Daar waar het panel het vooral in opbouwende kritiek zocht op de presentatie en de vorm, bleken sommigen in de zaal maar de helft van de gebrachte boodschap te hebben gehoord en die bovendien ook nog eens te hebben aangevuld met hun eigen ideeën. Ideeën die nogal veraf stonden van hetgeen er in de presentatie werd gezegd of gesuggereerd. Luisteren blijft moeilijk dus, en zeker onbevooroordeeld luisteren.
Maar ook in de Grote Boze Buitenwereld blijkt de wereld soms niet altijd zo te functioneren als je wellicht zou denken. Zo stelde Bas van der Vlies, voorman van de SGP in de Tweede Kamer, alles in het werk om ervoor te zorgen dat de Tour de France met een enorme omweg door het Zuid Hollandse en Zeeuwse land zou koersen om de christelijke dorpen aldaar maar niet aan te doen. De reden? De etappe van de Tour op 4 juli 2010 is op een zondag, en zondag is een rustdag in die dorpen. Toch blijkt de poging van de SGP-voorman niet op de steun te kunnen rekenen die hij zich vooraf bedacht had. De meeste betrokken gemeenten hebben namelijk aangegeven helemaal niet te willen gaan dwarsliggen als het Tourcircus voorbij dendert. Ze hopen echter wel dat de kerkdiensten ’s ochtends niet door de karavaan worden verstoord, maar zullen verder geen actie nemen. Je zou bijna gaan denken dat ook hier de commerciële belangen het weer eens gewonnen hebben van de principes, maar een goede vriend laat me weten dat ik dat anders moet zien. Men wil juist af van het betuttelende imago en hoop, door het hele Tourcircus niet te dwarsbomen, juist een meer tolerante houding uit te stralen. Het is dus maar hoe je het wilt verkopen denk ik dan, je kunt er tenslotte alle kanten mee uit. De uiteindelijke reden die je kiest is dan slechts die welke je het meeste oplevert. Gemeenten protesteren niet omdat ze de opbrengsten niet willen missen die de mensen die naar de Tour komen kijken in het brengen, of men wil tolerant zijn jegens andersdenkenden. Wie het werkelijke antwoord weet mag het zeggen. Ik sluit maar af met de standaard uitspraak van Obelix, de menhirhouwer uit de Asterix strips. Zijn uitspraak, als hij bepaald gedrag niet begrijpt, luidt altijd : ‘Rare jongens die mensen!’

14-01-09